wSKAZANIA

Dane dotyczące zastosowania kannabinoidów w bólu neuropatycznym odnoszą się do różnych rodzajów neuropatii (np.: cukrzycowa, po chemioterapii, pourazowa, związana z HIV).1 Wyniki metaanalizy opublikowane w „Annals of Internal Medicine” wskazują, że kannabinoidy mogą skutecznie uśmierzać ból neuropatyczny.2

Ulga w bólu przewlekłym jest zdecydowanie najczęstszą dolegliwością wymienianą przez pacjentów jako powód stosowania marihuany w celach medycznych. Na przykład Light i in. (2014) podali, że 94% posiadaczy identyfikatorów medycznej marihuany z Kolorado wskazało "silny ból" jako stan chorobowy. Podobnie Ilgen i in. (2013) podali, że 87% uczestników ich badania poszukiwało medycznej marihuany w celu uśmierzenia bólu. Co więcej, istnieją dowody na to, że niektóre osoby zastępują konwencjonalne leki przeciwbólowe (np. opiaty) marihuaną. Na przykład w jednym z ostatnich badań przedstawiono dane ankietowe uzyskane od osób korzystających z punktu sprzedaży medycznej marihuany w Michigan, sugerujące, że stosowanie medycznej marihuany u pacjentów z bólem wiązało się z 64-procentowym ograniczeniem stosowania opioidów (Boehnke i in., 2016).

Rak jest szerokim terminem używanym do opisania wielu powiązanych ze sobą chorób, które charakteryzują się nieprawidłowym, nieuregulowanym podziałem komórek; jest to zaburzenie biologiczne, które często prowadzi do wzrostu guza (NCI, 2015). W związku z zainteresowaniami komisji istnieją dowody sugerujące, że kannabinoidy (i bardziej ogólnie układ endokannabinoidowy) mogą odgrywać rolę w procesach regulacji nowotworów (Rocha i in., 2014). Dlatego też istnieje zainteresowanie określeniem skuteczności konopi indyjskich lub kannabinoidów w leczeniu nowotworów.

Nudności i wymioty są częstym działaniem niepożądanym wielu cytotoksycznych leków stosowanych w chemioterapii. Do leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią zatwierdzono wiele środków farmakologicznych z różnych klas leków. Spośród leków kannabinoidowych nabilon i dronabinol zostały początkowo zatwierdzone w 1985 r. do stosowania w przypadku nudności i wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów u pacjentów, którzy nie zareagowali odpowiednio na konwencjonalne leczenie przeciwwymiotne.

Receptory kannabinoidowe typu 1 (CB1) są obecne w błonie śluzowej i warstwach nerwowo-mięśniowych jelita grubego; ulegają one również ekspresji w komórkach plazmatycznych i wpływają na stan zapalny błony śluzowej (Wright i in., 2005). W modelach zwierzęcych, endokannabinoidy działające na receptory CB1 hamują tranzyt żołądkowy i jelita cienkiego oraz propulsję okrężnicy (Pinto i in., 2002). W badaniach z udziałem zdrowych ochotników wykazano wpływ na motorykę żołądka i jelita grubego (Esfandyari i in., 2006). Dlatego kannabinoidy mogą mieć potencjalne działanie terapeutyczne u pacjentów z IBS

Anoreksja i utrata masy ciała są częstymi skutkami ubocznymi wielu chorób, zwłaszcza nowotworowych. Przed wprowadzeniem wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej zespół utraty masy ciała był częstym objawem klinicznym u pacjentów zakażonych ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV) i z zaawansowanym zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS). Wskazania do stosowania dronabinolu zostały rozszerzone w 1992 roku o leczenie anoreksji związanej z utratą masy ciała u pacjentów z AIDS.

​Zaburzenia snu można podzielić na główne grupy, do których należą bezsenność, zaburzenia oddychania związane ze snem, parasomnie, zaburzenia ruchowe związane ze snem oraz zaburzenia rytmu okołodobowego sen-czuwanie (Sateia, 2014). Pięćdziesiąt milionów do 70 milionów dorosłych w Stanach Zjednoczonych zgłasza występowanie jakiegoś rodzaju zaburzeń snu (ASA, 2016). W 2010 r. bezsenność była przyczyną 5,5 mln wizyt w gabinetach lekarskich w Stanach Zjednoczonych (Ford i in., 2014). Istnieją pewne dowody wskazujące na to, że układ endokannabinoidowy może odgrywać rolę w procesie zasypiania. THC wiąże się w sposób zależny od dawki ze zmianami w śnie wolnofalowym, który ma kluczowe znaczenie dla uczenia się i konsolidacji pamięci. Konopie indyjskie mogą również wpływać na opóźnienie snu, skracając czas do początku snu przy niskich dawkach i wydłużając czas do początku snu przy wyższych dawkach (Garcia i Salloum, 2015). Kannabinoidy mogą więc odgrywać pewną rolę w leczeniu zaburzeń snu.

​Spastyczność definiuje się jako zaburzenie kontroli czuciowo-ruchowej wynikające z uszkodzenia górnego neuronu ruchowego, objawiające się przerywaną lub utrzymującą się mimowolną aktywacją mięśni (Pandyan i in., 2005). Występuje u niektórych pacjentów z przewlekłymi schorzeniami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane (SM) i paraplegia spowodowana uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Najnowsze badania wykazały, że niektóre osoby cierpiące na stwardnienie rozsiane poszukują alternatywnych metod leczenia, w tym konopi indyjskich, w celu leczenia objawów związanych z tym schorzeniem.

​Choroba Parkinsona jest zaburzeniem układu ruchu spowodowanym utratą komórek mózgowych produkujących dopaminę. Charakteryzuje się klinicznie drżeniem, sztywnością, bradykinezją (spowolnieniem ruchów) oraz zaburzeniami równowagi i koordynacji (PDF, 2016a). Szacuje się, że każdego roku choroba ta jest diagnozowana u 60 000 Amerykanów (PDF, 2016b).

Chociaż choroba ma charakter postępujący i nie można jej wyleczyć, istnieją leki, które mogą złagodzić niektóre z jej objawów. Chociaż lewodopa wykazuje skuteczność w leczeniu objawów choroby Parkinsona, długotrwałe stosowanie lewodopy wiąże się z występowaniem działań niepożądanych, zwłaszcza dyskinez (ruchów mimowolnych) (NINDS, 2015). Dowody sugerują, że układ endokannabinoidowy odgrywa istotną rolę w niektórych procesach neurodegeneracyjnych (Krishnan i in., 2009); dlatego przydatne może być określenie skuteczności kannabinoidów w leczeniu objawów chorób neurodegeneracyjnych.

Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD) należy do szerszej grupy zaburzeń związanych z traumą i stresorem, sklasyfikowanych w DSM-V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition). Kryteria diagnostyczne PTSD obejmują narażenie na traumatyczne wydarzenie (np. zagrożenie śmiercią, poważne obrażenia ciała lub przemoc seksualną) i wykazywanie objawów psychologicznego dystresu, które występują w wyniku tego narażenia (np. objawy intruzji, takie jak niepokojące wspomnienia; unikanie bodźców związanych z traumatycznym wydarzeniem; negatywne zmiany nastroju i poznania; zmiany pobudzenia i reaktywności związane z traumatycznym wydarzeniem; zaburzenia funkcjonowania) (APA, 2013, s. 271-272). Biorąc pod uwagę znane psychoaktywne działanie konopi indyjskich, komisja postanowiła zbadać związek między PTSD a używaniem konopi indyjskich.